Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2012

Ατάκες από παλιές ελληνικές ταινίες... Μέρος 2ο

Φέρμας :  Θα σε ξανάφτυνα μωρέ αλλά μου χρειάζεται το σάλιο, έχω να πάω και σε άλλο βουλευτή.
"Φτώχεια και Αριστοκρατία"

 Σώτος: Για να μπλέξει κανείς μαζί σου πρέπει να είναι βλάκας ή ηλίθιος.
Στάθης Ψάλτης: Κι εσύ τι απ' τα δύο είσαι;

"Βασικά καλησπέρα σας"


Διονύσης Παπαγιαννόπουλος: Δε μου λες; Εσύ θα άντεχες αν έβλεπες τη γυναίκα σου πάνω στο τραπέζι να χορεύει;
Βασίλης Αυλωνίτης: Τώρα, να σου πω... Εγώ θα άντεχα. Το τραπέζι δε θ΄ άντεχε, γιατί η κυρά Παναγιώτα είναι εκατόν πενήντα κιλά...

"Διπλοπενιές"


 Θανάσης Βέγγος: Δε μου λες; Στο φάρμακο, «χρήσις», να βάλω «εσωτερική» ή «εξωτερική»; Όχι πως με νοιάζει δηλαδή, αλλά να ξέρω τι ταμπέλα θα κολλήσω...
Μαίρη Μεταξά: Εμένα ρωτάς; Αμάν! Τελείωνε κύριε φαρμακοποιέ μου, τελείωνε!... Ευχαριστώ. Θα το πιει όλο αυτό;

Θανάσης Βέγγος: Ε, ας πιει όσο πιει, κι αν δε δει καλό, με το υπόλοιπο τον τρίβετε!... Ζωή σε λόγου σου!
 "Πολυτεχνίτης και Ερημοσπίτης"

 Κώστας Χατζηχρήστος: [Σηκώνει το τηλέφωνο] Άντε 'μπρος! Τι 'ν' εδώ; Κατάστημα τροφίμων. Στο τηλέφωνο ο αποδιοικητής... Τι κάνετε κυρία γιατρέσσα;... Ε, πώς να 'μαστε; Προσεχώς καλύτερα!... Τι να 'χουμε; Στα ράφια δεν έχουμε! Μήπως θέλετε να δω μέσα στις γενικές αποθήκες;
[Πάει μέσα. Σε λίγο ακούγονται ήχοι από σπασίματα.]
Κώστας Χατζηχρήστος: [Πιάνει το τηλέφωνο] Μ' ακούτε μαντάμ; Το εμπόρευμα μόλις εξαντλήθη λόγω κατεδαφίσεως!

"Της κακομοίρας"

 Ντίνος Ηλιόπουλος: Παιδί μου, η ποίηση είναι ποίηση άμα δεν την καταλαβαίνει κανείς. Άμα την καταλαβαίνουν όλοι δεν είναι ποίηση, είναι τσιφτετέλι... Κατάλαβες;
" Το δόλωμα"


Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Είπες τίποτα παιδί μου;
Αλίκη Βουγιουκλάκη: Τίποτα. Απλώς μούγκρισα. Έτσι είμαι εγώ. Στα διαλείματα μουγκρίζω! Δικαίωμά μου δεν είναι;

Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Ασφαλώς παιδί μου! Και δικαίωμα και υποχρέωσή σου είναι να θυμάσαι που και που τη μητρική σου γλώσσα...

"Το ξύλο βγήκε απ΄ τον Παράδεισο"


Λάμπρος Κωσταντάρας: Λονδίνο ειν΄ αυτό παιδιά μου! Μπορεί να μη σ΄ επηρεάσει; Και που πήγε και μου έκλεισε ξενοδοχείο αυτός ο αλιτήριος ο γιος μου; Στην Carnaby Street. Εκεί παιδιά να δείτε μαλλιά και γένια. Αφού οι άνθρωποι δε χρησιμοποιούν πια σαπούνια. Βάζουν ναφθαλίνη για το σκώρο!
"Τι 30, τι 40, τι 50"

 Μάρω Κοντού: Τι κάνεις βρε Παναγιώτη; Βρήκες καμιά δουλειά;
Δημήτρης Νικολαίδης: Άνοιξα ένα μαγαζάκι, αλλά με κλείσανε μέσα.
Μάρω Κοντού: Γιατί;
Δημήτρης Νικολαίδης: Έ, βλέπεις... το άνοιξα με λοστό!
"Μια Ιταλίδα απ΄ την Κυψέλη"



Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Κοιμάσαι;
Γιώργος Τσιτσόπουλος: Όχι. Δεν μπορώ να κοιμηθώ...
Δημήτρης Παπαμιχαήλ: Σκέφτεσαι το κορίτσι σου;
Γιώργος Τσιτσόπουλος: Όχι! Έφαγα πολύ πεπόνι...
"Η Αλικη στο ναυτικο"




Γεωργία Βασιλειάδου: Και θα μ' αφήσεις μόνη με τον ταξιτζή;
Μίμης Φωτόπουλος: Ε, τώρα δε φοβάται πια. Σε συνήθισε.
"Η ωραία των Αθηνών"

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Εψιλοπαρέτησα το ...

...και κακώς! Απλά επέρασα μια φάση που εν ήθελα να αννοίω τον υπολογιστή με αποτέλεσμα να εμφανίσω συμπτώματα του λεγόμενου FOMO. Τα ευλοημένα. Α! Τι είναι το FOMO, μάλιστα. Είναι το ακρωνύμιο των λέξεων Fear Of Missin Out . Είναι ο φόβος ότι αν δεν κάμεις κάτι θα χάσεις κάτι σημαντικό/διασκεδαστικό/σοβαρό τελοσπάντων ότι θα μείνεις στην απέξω. Εγώ έμεινα. Tragic! (που λαλεί τζαι μια διαφήμιση).
Διότι, συναντιέσαι με τους φίλους σου. Προκαλώ την οποιαδήποτε παρέα κάτω των 40 να φκει έξω τζαι να μην πει έστω μια φορά τη λέξη "Facebook".
Οι συζητήσεις όσο τζαιρό εν άννοια το pc επιένναν ως εξής: 
"Είδετε το σπίτι που σκέφτομαι να νοικιάσω;" "Είδετε το βαφτιστήρι μου εχτές;"  
"Εσύ εν μου απάντησες αν θα ρτεις την Κυριακή" κ.ο.κ με αποκορύφωμα το ότι εκάμναν ολόκληρες συζητήσεις με inside jokes τζαι 'γω εγύρευκα το λάθος τζαι το νόημα, σε σημείο που άρχισα να σκέφτομαι "αμπα τζαι βρίσκονται κρυφά τις ώρες που δουλεύκω εγώ".
Αλλά και βέβαια όχι,απλά εμπαίναν στο FB . 
Ουφ.
Επίσης ανέπτυξα γενικά μια πόρωση με τα νέα. Πρέπει να διαβάζω 20 blogs που αναρτούν ειδήσεις. Καλά τα παραπάνω πράματα που γράφει τζιμέσα εν βλακειούλες. Τι φορεί ή τι εν φορεί η μια ή η άλλη τζαι εκνευρίζομαι. Αλλά τούτη η πληροφοριακή πενία εν με αφήνει να ησυχάσω ώρες ώρες.


Addicted!