Στίχοι ακουσμένοι λάθος...Παρτ Ουάν

Οι λάθος ακουσμένοι στίχοι είναι μια νόσος που χτυπά όλες τις ηλικίες και μπορεί να οφείλεται στην ενορχήστρωση του κομματιού,στην άρθρωση του ερμηνευτή και διάφορες άλλες αιτίες..
Ορίστε μερικοί λάθος ακουσμένοι στίχοι που "μάζεψα" από τους γύρω μου:

Στο τραγούδι "Καμαρούλα μια σταλιά" από το Γιάννη Πουλόπουλο,
στο στίχο "δύο επι τρία, κόγχη και λατρεία,τοίχος και φιλιά"
οι περισσότεροι άκουγαν "δύο επί τρία,όχι και λατρεία,δίχως και φιλιά"

Στο τραγούδι "Το δίχτυ"από τον Τάκη Μπίνη,
στο στίχο "Αν κάποτε στα βρόχια του πιαστείς"
κάποιοι άκουγαν "Αν κάποτε στα βράχια του πιαστείς"
(ένοχη! Έτσι νόμιζα ότι έλεγαν οι στίχοι μέχρι πέρσι!)

Στο τραγούδι  "Ερωτικό(Με μια πιρόγα)" απο τον Δημήτρη Μητροπάνο,
στο στίχο "Εδώ είναι Αττική φαιό νταμάρι"
οι περισσότεροι άκουγαν "Εδώ είναι Αττική ,θεών νταμάρι" ή "θεών καμάρι"
(καρα-ένοχη! η Αττική θα ήταν το καμάρι δε θα ήταν,των θεών;)

 Στο τραγούδι "Τώρα κλαις" από διάφορους ερμηνευτές, 
ένας φίλος άκουγε "Θα σου φύγω στο Χαπί"
αντί για "Θα σου φύγω,στο 'χα πει".


Στο  τραγούδι "Freestyler" από τους  Bomfunk Mcs,(αυτή την επική θα έλεγα επιτυχία του τέλους των 90's)
όλοι ακούγαμε
"Freestyler waka maka fo" ενώ οι πραγματικοί στίχοι είναι:
"Freestyler rock the microphone"

Στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς,όλοι ανεξαιρέτως ακούγαμε
"Άγιος Βασίλης έρχεται και δεν μας καταδέχεται"
ενώ το σωστό είναι "Άγιος Βασίλης έρχεται αρχοντες το κατέχετε"
(τόσα χρόνια δεν καταλάβαινα πώς γίνεται να υπάρχει ακατάδεκτος Άγιος Βασίλης!)


Το πλέον λάθος ακουσμένο -πέρα από τα κάλαντα- που έπρεπε να το γκουκλάρουμε για να σιγουρευτούμε είναι το "Δεν ξανακάνω φυλακή",όπου όλοι όμως ,νεότεροι και μη, ακούγαμε
"που χει μπούκλα το μουστάκι" ενώ λέει "που΄χει ντούγκλα στο μουστάκι"!
Για την ιστορία, 
"Αρχικά ο στίχος ήταν «που 'χει Ντούγκλας το μουστάκι» και εννοούσε ότι έχει μουστάκι σαν το μουστάκι του ηθοποιού Douglas Fairbanks. (Αυτός γεννήθηκε το 1883 στο Ντένβερ του Κολοράντο και μεσουρανούσε όταν γράφτηκε το τραγούδι. Πέθανε το 1939.)Το μουστάκι α λα Fairbanks Douglas είναι λεπτότριχο και μακρύ.Η γνώση των αγγλικών εκείνη την εποχή ήταν μηδαμινή κι έτσι το Ντάγκλας έγινε εύκολα Ντούγκλας. Αργότερα το Ντούγκλας έγινε Ντούγκλα."
(παρμένο από την ιστοσελίδα  http://www.slang.gr/lemma/show/ntougkla_7438)
Α ,επίσης διαβάστε το λήμμα,το οποίο εξηγεί επαρκώς την ιστορία πίσω από το συγκεκριμένο τραγούδι και έδωσε τέλος και σε μια άλλη παρανόηση που είχα: Όπως αποδεικνύεται,ο Καπετανάκης δεν ήταν συγκρατούμενος του πρωταγωνιστή του τραγουδιού όπως νόμιζα τόσα χρόνια αλλά ο διευθυντής των φυλακών!(σοκ και δέος.)


Τα φιλιά μου !

P.S. Πάρτε και ένα  βίντεο που βρήκαμε ενώ ψάχναμε τους πραγματικούς στίχους και δείτε ότι ούτε εσείς είστε μόνοι σας στο..παράκουσμα!
https://www.youtube.com/watch?v=VZhxLjDLu6Y 

Τραγούδι.....Αληθινό και ζωντανό.

Μάνα μου Ελλάς

Στίχοι: Νίκος Γκάτσος
Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος
Πρώτη εκτέλεση: Νίκος Δημητράτος

Δεν έχω σπίτι πίσω για να 'ρθώ
ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ
δεν έχω δρόμο ούτε γειτονιά
να περπατήσω μια Πρωτομαγιά.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που ξυπνήσανε τα φίδια
εσύ φοράς τα αρχαία σου στολίδια
και δε δακρύζεις ποτέ σου μάνα μου Ελλάς
που τα παιδιά σου σκλάβους ξεπουλάς.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τότε που στη μοίρα μου μιλούσα
είχες ντυθεί τα αρχαία σου τα λούσα
και στο παζάρι με πήρες γύφτισσα μαϊμού
Ελλάδα Ελλάδα μάνα του καημού.

Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα
μου τα ‘πες με το πρώτο σου το γάλα.

Μα τώρα που η φωτιά φουντώνει πάλι
εσύ κοιτάς τα αρχαία σου τα κάλλη
και στις αρένες του κόσμου μάνα μου Ελλάς
το ίδιο ψέμα πάντα κουβαλάς.


Δεν έχω άγιο πια να προσκυνώ
ούτε καντήλι σ'άδειο ουρανό
δεν έχω ήλιο ούτε αστροφεγγιά 
να τραγουδήσω μια Πρωτομαγιά.

Τραγούδι.....Αληθινό και ζωντανό.

Στίχοι: Δημοσθένης Κούρτοβικ & Wolf Birman
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Άλλες ερμηνείες:
Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Υπόγεια Ρεύματα


Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.